Time flies when you're having fun!

Selemat siang!

Wowie, 'time flies when you're having fun' gaat zeker op voor mijn tijd hier! Het is inmiddels alweer een week geleden dat ik een verslag heb geplaatst, want ik had er simpelweg gewoon geen tijd voor. Ik heb inmiddels anderhalve week in Semarang erop zitten, maar het lijkt alsof ik hier al jaren woon! Alles begint normaal te worden: de mensen die me voortdurend aanstaren, de valuta, het drukke verkeer en zelfs de warmte! Daar ik in het begin de airconditioning op 18 graden had staan, staat 'ie momenteel op 26 graden. Bovendien loop ik niet meer voortdurend te zweten als een otter, maar kan ik me best goed vinden in de warmte! Verder heb ik zo'n dertig muggensteken overleefd, twintigduizend selfies en een stuk of vijftig Facebook-vriendschapsverzoeken van Indonesiërs die ik (blijkbaar) allemaal slechts één keer ontmoet heb. Ik zal in het kort proberen samen te vatten wat ik afgelopen week gedaan heb!

Op maandag heb ik 'les' gehad in het openbaar vervoer. Om 11AM hadden we afgesproken, maar lekker op z'n Indonesisch gingen we eerst nog rustig eten, rondwandelen en natuurlijk: wachten. Tijdens het eten bestelde ik een loempia, deze werd geserveerd met wat groenten. Helaas zag ik een paar groene chili pepers aan voor boontjes, en ontdekte ik dat nét iets te laat, wat er voor zorgde dat ik de rest van de dag met een 'in-brand-staande-mond' heb rondgelopen. Lekker op z'n Indonesisch vertrokken we rond zo'n vier uur later dan éindelijk naar de bushalte. Het was wel echt heel handig om een keer gezien te hebben hoe het allemaal in elkaar steekt aangezien het niet vanzelfsprekend is dat mensen hier Engels spreken. We zijn met de bus van downtown naar uptown gereisd, waar we stopten bij de Universitas Diponegoro. De meeste AIESEC'ers uit Indonesië studeren aan die universiteit. Door middel van een angkot (een klein busje die je voor 2000 rupiah (lees: €0,13) van A naar B brengt) kregen we een rondleiding over de universiteitscampus. Waauw, daar kan Tilburg Universiteit nog wat van leren: in plaats van een straat met gebouwen was de campus enorm uitgestrekt en gelegen in een bosrijke omgeving en in plaats van saai en grijs waren de gebouwen mega kleurrijk. Na deze bezichtiging ben ik samen met andere EP's gaan eten op misschien wel de mooiste plaats van Semarang! Tijdens het eten keken we uit op het nachtbeeld van downtown: vol met lichtjes, vuurwerk en een mooie volle maan!

Op dinsdag was ik ziek. Het moest er eens van komen aangezien ik mijn tijd nog zonder tegenslagen had doorstaan. Na zo'n duizend uur geslapen te hebben voelde ik me woensdag al een stuk beter! We gingen naar het AIESEC office waar we uitleg kregen over de opening van ons project, die op zaterdag 19 juli zou plaatsvinden. Daarna gingen we met z'n allen eten bij een radio station die zijn 11-jarige bestaan vierde door middel van gratis eten en muziek! Met z'n allen zaten we op het dak en wachtten we totdat de zon onder was (ohja, Ramadan). Daarna begon het vreetfestijn: rijst, kip, taart, groenten, en een hoop traditionele etenswaren gingen rond. Jummiee! Toen het vreetfestijn ten einde was, en we weer een stuk of 1000 selfies overleefd hadden, besloten we een pub op te zoeken. Aangezien Semarang een nachtleven heeft van niks, kwamen we in zo'n beetje de enige pub van Semarang terecht, die overigens een sluittijd had van 1AM. Wat wel opvallend is: alles in Semarang is zooveel goedkoper dan in Nederland, behalve alcohol! Maar omdat ik om 00:00 jarig zou zijn, besloten we dit toch te vieren met de nodige biertjes. Toen de wijzers op 12 stonden begon iedereen voor mij te zingen en kreeg ik (bij gebrek aan beters) een cheeseburger met een kaarsje '5' erop. Nadat we ons laatste drankje opgedronken hadden, werden we door het personeel de tent uit gestuurd. Een leuk begin van mijn verjaardag, die overigens 5 uur eerder begon dan in Nederland!

Tijdens woensdagavond had ik met een paar mensen afgesproken om tijdens mijn verjaardag mooie dingen te bezichtigen! Samen met een EP en twee andere Indonesiërs (die voor mij tot die dag nog onbekend waren) reden we naar Magelang om de Borobudur tempel te bezichtigen. Ik kwam er echter later pas achter dat we dit ook zouden doen met de ons project, maarja: het bezoek was het zeker waard! Toen we na drie uur rijden (file!) eindelijk op onze bestemming aankwamen, bleken we echt geluk te hebben, want er waren nauwelijks bezoekers, dus we konden op ons gemak mooie kiekjes schieten van de omgeving! Ook heb ik bij een kraampje voor het eerst in m'n leven de melk uit een kokosnoot gedronken! Ik vond het prima om een keer te proberen, maar echt lekker: uh.. nee. Na zo'n tachtig hartverzakkingen door de Indonesische rijstijl (met een heleboel bijna-botsingen), kwamen we op de terugweg aan bij de Milk Factory waar we heerlijk hebben gegeten. Het was echt een hele leuke dag! Wat minder nieuws was de vliegtuigcrash: als je dan zover van huis bent, en nog terug moet per vliegtuig, komt zoiets in een keer toch wel heel dichtbij! Extra genieten van alles, want voor je het weet is het voorbij!

Op vrijdag ben ik met twee Egyptische EP's en twee Koreaanse EP's gaan zwemmen in een mega groot zwempark met allerlei glijbanen! Helaas waren we er al om 11AM en gingen de glijbanen pas om 1PM open. Gelukkig konden we wel lekker zwemmen, dat had ik echt gemist! Toen ik aankwam in het zwempark, kwam ik er echter achter dat Indonesiërs zwemmen op een hele andere manier aanpakken dan Nederlanders. Ik in m'n bikini en de rest van de mensen uit het zwembad in t-shirt, broek, vest, alles om maar niet bruin te worden. Best grappig dat je je zelfs in een zwempark nog 'naakt' kan voelen. Ik besloot me er niets van aan te trekken en heb heerlijk gezwommen! Na het zwemmen hadden we een afspraak in het KB-park, daar zouden we onze opening hebben van het BRIDGE-project. Deze afspraak was echter na 5 minuten alweer voorbij, dus toen zijn we met alle EP's gaan eten in de Ciputra Mall! Tijdens het eten hebben we onze vakantie besproken.

Zaterdag was de dag van de opening van ons BRIDGE-project. Het was echt heel leuk aangepakt, ieder land had een eigen tafel waarop hij/zij de cultuur kon showen door middel van foto's, spullen, eten etc. Ik had dropjes, stroopwafels, een klompje en (nep)tulpen bij. Vooral de stroopwafels vielen goed in de smaak! Bovendien was het de bedoeling dat je de traditionele kledij van je land droeg. Ik droeg een jurk met onderrok en een prachtig wit mutsje (HAHA NOT). Omdat klompen te zwaar waren voor in mijn koffer, liet ik dat gedeelte voor wat het was. Tijdens de opening werd er van ons, EP's, verwacht dat wij een optreden gaven die iets uit onze cultuur weerspiegelde. Ik besloot een Nederlands en een Engels liedje te zingen, terwijl ik mezelf begeleidde op het keyboard. Was leuk om de reacties te horen, iedereen was erg positief! Na de opening van het project gingen we naar de Paragon Mall, waar ik samen met twee EP's en het meisje dat eigenlijk mijn host zou zijn ging eten. Na het eten zijn we met nog wat anderen naar de film Transformers (afrader) gegaan, en toen was de dag alweer voorbij!

Vandaag heb ik een chilldagje ingelast: morgen beginnen we aan onze twee weken vakantie: van maandag tot donderdag zullen we vertoeven op de tropische eilandengroep Karimunjawa. Ik heb er veel lovende verhalen over gehoord, dus ik ben érg benieuwd! Van donderdag - zaterdag gaan we naar Yogyakarta, vervolgens met de bus naar de Mount of Bromo, daarna doorreizend met de bus naar Bali. En als alles volgens dit plan gaat, zullen we van maandag tot en met zondag op Bali/Lombok/Gili vertoeven! Het ticket terug is al geboekt, aangezien we op 4 augustus weer in Semarang verwacht worden. Ik heb er echt zin in! Eindelijk een beetje bijkleuren, aangezien dat tot nu toe nog niet echt is gelukt, haha.

Doeeeeei!