The Iris(h) Experience

Waarschuwing: langer verslag dan in eerste instantie de bedoeling was..

Hallo,

Deze keer komt m'n verslag een beetje sneller dan de vorige keer. Ik heb afgelopen twee weken door Ierland en Noord-Ierland gereisd en ik kan niet wachten om m'n reis met jullie te delen!! Laten we maar beginnen bij het begin. Toen Evi na haar bezoekje aan Chester weer in het vliegtuig naar huis zat, was het voor mij tijd om uit te kijken naar het volgende op m'n planning: Ierland en Noord-Ierland!

Ik had in de weken van te voren wel al bedacht welke steden ik wilde bezoeken en hoe ik het met accommodatie wilde doen, maar echt tijd om er naar uit te leven, had ik niet. Op dinsdagmiddag nam ik de trein naar Manchester om in Manchester het vliegtuig naar Dublin te nemen. Dat was de derde vlucht in twee weken, wat haast betekende dat ik de afgelopen tijd vaker in het vliegtuig had gezeten dan in de trein. In Dublin kon ik terecht bij een man die ik kende via CouchSurfing. De dag van te voren hadden we contact gehad en had hij me een lang verhaal met instructies gestuurd hoe ik van het vliegveld naar zijn huis kon komen. Ik wist dat Ierland niet bij het Verenigd Koninkrijk hoorde, maar in de bus werd me dat nog eens extra duidelijk, doordat alle busstops in het Engels en in het Iers werden uitgesproken. Om eerlijk te zijn: het Iers had net zo goed Chinees kunnen zijn, want het valt op geen enkele manier te herleiden en de zinnen zijn meestal dubbel zo lang als het Engels. Toen de bus, na een uur rijden met duizend omwegen om alle kleine dorpjes ook aan te gaan, eindelijk aankwam bij mijn halte, stond Francis me al op te wachten. Een aardige man waardoor ik vriendelijk werd ontvangen. Zijn huis bleek op één minuutje van het treinstation af te liggen, dus dat was ook gunstig aangezien het niet midden in de stad lag. Hij had gekookt en we aten samen met een Duits meisje dat ook bij hem verbleef. Omdat het andere meisje de logeerkamer al in beslag nam, kreeg ik de plaats op de bank. Ik moet zeggen: voor de ultieme couchsurfing-ervaring hoort dat er natuurlijk wel bij.

De eerste ochtend in Dublin had ik een Free Walking Tour op de planning staan. Toen ik, na duizend keer de weg te vragen, op de juiste verzamelplek aankwam, bleek ik niet de enige te zijn die alleen reisde, en zo kwam ik in contact met een Duits meisje, Anna, en een Amerikaans meisje, Aya, waar ik de rest van de middag mee ben opgetrokken. We hebben goedkoop geluncht en zijn samen naar het Guiness Storehouse gegaan, wat naar mijn mening een super mooi gebouw is met een mooi uitzicht, maar nog steeds niet waar voor je geld aangezien je (als student) €14,50 betaalt. Een gratis Guiness maakt de hele ervaring wel weer een stukje aangenamer. Na het Storehouse ging ik samen met Anna naar de pubcrawl van dezelfde organisatie als de Free Walking Tour. Daar leerden we een groep Duitse jongens kennen, waarmee we de rest van de avond zijn omgegaan. Een van de kroegen die we aandeden vond ik vooral erg leuk: een echte Ierse kroeg met traditionele Ierse dansers! Echt een hele leuke sfeer! We spraken af om de dag erna met de Duitsers naar het Jameson Whiskey museum te gaan. Aangezien de Duitsers al aangekondigd hadden dat ze wel van uitslapen hielden, besloot ik om de dag erna in de ochtend naar Howth te gaan. Aangezien ik al een beetje buiten Dublin verbleef, was Howth voor mij op loopafstand. Als je geluk had kon je zelfs over het strand lopen naar Howth, wat de route nog korter maakte. Natuurlijk had ik geen geluk en moest ik het hele stuk over het strand weer teruglopen naar de verharde weg. Eenmaal in Howth aangekomen, liep ik een beetje rond, afvragend wat er nu eigenlijk zo speciaal aan het dorpje was. Na een tijdje zag ik een heuvel en besloot er op te klimmen om zo een mooi uitzicht te hebben over Howth, natuurlijk was de terugweg iets moeilijker en bracht ik de laatste paar meters, ongewild, glijdend op m'n kont door. Beneden aan de heuvel aangekomen, ontmoette ik een Italiaanse jongen. Hij was op zoek naar de klippen en samen met m'n modderkont besloot ik hem gezelschap te houden. Toen we eenmaal de goede weg naar de klip gevonden hadden, bleek het echt de moeite waard te zijn! Na samen wat gegeten te hebben, nam ik te de trein terug naar het huis van Francis, waar ik een douche nam en vervolgens weer richting Dublin vertrok om naar het Whiskey museum te gaan. Het museum was erg interessant en de kers op de slagroom was het feit dat we vier verschillende whiskeys mochten proeven! Na de whiskey distillerie ging ik samen met Anna wat eten en in de avond deden we voor de tweede keer mee met de pubcrawl, maar dit keer wetende dat we in de Ierse pub moesten zijn. Na weer een heel erg gezellige avond, moest ik helaas afscheid nemen, want m'n drie nachtjes in Dublin waren voorbij en de volgende bestemming stond op de planning!

De volgende bestemming was: Newcastle in Noord-Ierland. Na drie verschillende bussen genomen te hebben, kwam ik uiteindelijk aan in Newcastle en werd ik door een heel erg vriendelijke mevrouw naar het hostel geleid. Het hostel lag op een goede locatie, maar het was erg rustig. En dan bedoel ik: heel erg rustig. In m'n eentje sliep ik op een achtpersoonskamer, wat ik op het begin een raar idee vond, maar uiteindelijk best wel chill! De eerste dag heb ik Newcastle een beetje verkend en de tweede dag besloot ik de hoogste berg van Noord-Ierland te beklimmen: Slieve Donnard (850 meter). Voorbereid op het ergste liep ik de berg op: tas vol met eten, drinken en extra kleren voor als ik het koud zou krijgen. Een keer raden: het was veel warmer dan gedacht en ik zweette als een otter. Na een half uurtje lopen, kwam ik terecht bij een groepje meiden die uit de regio bleken te komen en samen met hun liep ik naar de top van de berg. Ik moet zeggen: het was lastiger dan ik had verwacht. Vooral de laatste meters waren echt super stijl en heel erg zwaar voor je benen, maar toen ik eenmaal op de top was, voelde het echt als een prestatie. Beetje jammer was dat het echt super bewolkt was op de top van de berg en van een mooi uitzicht was geen sprake. De weg terug was misschien nog wel lastiger, en sowieso erg belastend voor je knieën. Natuurlijk presteerde ik het weer om een keer voluit onderuit te gaan en op m'n kont te belanden. Gelukkig hield ik er, op een blauwe hand na, niets aan over en kwam ik ongedeerd aan de voet van de berg. Eenmaal terug in het hostel bleek dat er een aantal nieuwe gasten aangekomen waren. Wetende dat ik geen zin had om alleen te eten, sprak ik ze op het eerste beste moment aan en vroeg of ik met ze mee mocht eten, dat mocht. Na heel erg lekker gegeten te hebben in een pub, brachten we nog een bezoekje aan de botsautootjes en andere speelautomaten. Ik heb ze niet gevraagd om hun leeftijd, maar ik schat begin dertig, wat het voor mij alleen nog maar grappiger maakte. Na een leuk avondje nam ik me zelf voor om de dag erna een mountainbike te huren en de omgeving per fiets te verkennen. Toen ik eenmaal wakker werd, dacht ik daar echter anders over. Mijn lijf was een en al spierpijn en alleen al het denken aan lichaamsbeweging deed pijn (oké, beetje overdreven, maar klonk wel leuk). Ik besloot een chilldag in te lassen en heb de rest van de dag lezend doorgebracht. De laatste avond in het hostel was het weer heel erg rustig en ik vond het niet zo'n fijn idee dat ik bijna de enigste was, aangezien er ook een man verbleef die ik diezelfde dag nog om geld had zien bedelen in de straat. Enfin, niets gebeurd, dus het is allemaal goed gekomen.

Na de laatste nacht in Newcastle was het alweer maandag: tijd om naar de volgende bestemming te gaan. Vanuit Chester ken ik een meisje uit Noord-Ierland, Rachel, en ik was welkom om daar te overnachten terwijl ik Belfast bezocht. Vanuit Newcastle nam ik de bus naar Belfast en tijdens de rit kwam ik in gesprek met een jongen uit Belfast die aanbood om me de dag erna rond te leiden door Belfast, wat ik een goed aanbod vond. Na Belfast nam ik nog een andere bus om vervolgens op m'n logeeradres in Donaghadee aan te komen. Het was echt prachtig weer en we hebben de rest van de dag met een biertje op een terrasje doorgebracht. In de avond hebben we gebarbecued en zijn we wezen stappen in Belfast. Na een leuke avond, besloot ik niet al te lang uit te slapen omdat ik ook nog wat van Belfast by day wilde zien. Door de jongen van de bus werd ik rondgeleid om zo de City Hall, de Titanic en andere hoogtepunten in de stad te zien. Ik heb in Belfast helaas niet alles kunnen zien en doen wat ik wilde, maar dat lijkt me een goede reden om nog eens terug te komen. Op woensdag besloot ik om Bangor te bezoeken, een havenplaatsje een paar minuten rijden van Donaghadee. Ook Bangor was erg mooi en het weer zat mee. Donderdagochtend werd ik verrast met een typisch Iers ontbijt dat bestond uit: worstjes, aardappelbrood, sojabrood, ei, bacon en eigenlijk ook nog bonen in rode saus, maar dat laatste heb ik aan me voorbij laten gaan. Na een korte ontmoeting met de opa en oma van Rachel die heel graag met me kennis wilde maken, werd ik naar het treinstation gebracht om naar de ener laatste bestemming te gaan. Voordat ik daar over schrijf, wil ik nog even benadrukken hoe aardig mensen in Noord-Ierland zijn. Heel erg bereid om je te helpen en altijd in voor een praatje (ondanks het feit dat je toch wel echt je best moet doen om dat accent te verstaan).

Mijn vierde bestemming was Portstewart. Vanuit Bangor nam ik de trein naar Coleraine, om vanuit daar de bus naar Portstewart te nemen. Ik kwam aan in een hostel dat er echt heel erg goed en schattig uitzag. Samen met twee Franse meisjes deelde ik in een kamer. Het was nog steeds echt super mooi weer, dus de rest van de dag heb ik aan de promenade doorgebracht, lezend in m'n boekje met de zon op m'n neus. In de avond was er echt een super mooie zonsondergang te zien. De eerste avond heb ik niet veel speciaals gedaan en ben ik niet al te laat onder de wol gekropen om de dag erna productief te kunnen zijn. Op tijd stond ik klaar voor een tripje naar de beroemde Giant's Causeway en eventueel ook naar de touwbrug. Tijdens het wachten op de bus ontmoette ik een Frans meisje, Julie, die de zelfde plannen had als ik, dus we besloten de rest van de dag samen door te brengen. Een nadeel was wel dat het nog geen hoogseizoen was en dat de bus die wij moesten hebben maar een keer in de twee uur ging. Gelukkig met een beetje plannen, kregen we het voor elkaar om beide dingen te kunnen zien. De Giant's Causeway is echt een natuurwonder, het is een strand dat bestaat uit ronde stenen die allemaal symmetrisch uit de grond komen, dat zo gekomen zou zijn door een vulkaanuitbarsting miljoenen jaren geleden. We waren allebei behoorlijk onder de indruk, misschien een beetje té veel, want we wisten maar net op tijd de bus te halen. De touwbrug was ook een attractie op zich. De brug zelf stelt niet veel voor, het is zo'n dertig meter lang en best wel stevig dus je hoeft niet bang te zijn om naar beneden te vallen. Stel dat je naar beneden zou vallen, dan zou dat wel heel erg jammer zijn, want de brug hangt wel best wel hoog. Aan de andere kant van de touwbrug is een klein eilandje dat met het prachtige weer voor ons een perfecte plek was om eventjes lekker te zitten en bij te eten, aangezien we daar nog niet veel tijd voor gehad hadden. De laatste bus vertrok om vijf en rond zes uur kwamen we weer aan in Portstewart. Wat ik nog niet echt heb verteld in m'n verslag is dat het landschap van Noord-Ierland echt prachtig is!! Dus bij deze: het landschap is echt prachtig! Desondanks lukte het me niet om m'n ogen de gehele busrit open te houden, dus dat klinkt dan wel weer onaardig. Na een goedkope, maar vullende maaltijd in een van de restaurantjes naast de boulevard besloten we om huiswaarts te gaan. Die avond heb ik kletsend doorgebracht met een aantal mensen uit m'n hostel. De volgende dag had ik met Julie afgesproken om onder het genot van een koffietje te bespreken wat we die dag zouden doen. Het weer was een beetje wisselvallig, dus we besloten Coleraine, een stadje, te bezoeken. Nadat we dat wel gezien hadden, deden we nog een bezoekje aan de Bushmills Whiskey Distillery. Na een rondleiding in de fabriek, met uitleg over het Whiskey-maak-process, kwamen we aan in een restaurant waar we zelf een van de whiskeys mochten uitproberen. Terwijl we aan het genieten waren van onze whiskey was een traditioneel Iers koor aan het repeteren, waarbij een aantal zangers/zangeressen de mogelijkheid kregen om een solo te doen. Was erg vermakelijk om te zien/horen, aangezien de traditioneel Ierse muziek heel erg sfeervol is. Toen we onze whiskey op hadden, gingen we huiswaarts. Eenmaal in het hostel aangekomen, bleken de twee Franse meisjes in geruild te zijn voor een Duits meisje, Jessi. We besloten samen wat te eten, aangezien ik nog wat rijst, groentes en saus had liggen die op moesten. Na het eten gingen we nog een biertje doen in de kroeg en we hebben echt heel gezellig gekletst. Jessi vertelde dat ze getrouwd was, maar doordat de avond wat minder jong was en ze erg moe was, versprak ze zich wat resulteerde in 'my husband wore a suitcase' in plaats van 'suit'. Misschien klinkt het nu minder grappig, maar we hebben er echt om stuk gelegen. Die avond was alweer de laatste avond in Portstewart en de dag erna vertrok ik alweer naar mijn laatste bestemming.

De laatste bestemming was: Derry/Londonderry. Een erg interessante stad, met een geschiedenis vol met conflicten en gebeurtenissen. In Derry verbleef ik minder lang dan ik in de andere steden had gedaan, daarom wilde ik zoveel mogelijk doen ik korte tijd. Eenmaal aangekomen in het hostel, bleek ik mijn kamer te delen met een Duits stel, een Ierse jongen en een Franse jongen. Toen ik in de kamer kwam, raakte ik aan de praat met de Franse jongen die zei dat hij me wel wilde vergezellen tijdens m'n bezoekje aan de stad. Me van geen kwaad bewust, vond ik dat een goed idee, maar het werd me al snel duidelijk dat hij niet echt mijn soort type was. Hoe kan ik dit het beste zeggen: iemand die niet echt snapt wat sociale signalen zijn. Nadat we samen onder begeleiding van een gids een rondleiding door de stad hadden genomen, had ik eigenlijk wel zin om een beetje alleen rond te lopen in de stad. Signalen als 'jij hebt dat al gezien toch?' en 'als je iets anders wilt zien, dan mag je dat ook', werden niet opgenomen en ik vond het niet echt netjes om straight-forward te zeggen dat ik hem er niet bij wilde hebben aangezien hij niet echt iets fout had gedaan. Na nog wat dingen gezien te hebben, besloot ik terug te lopen naar het hostel, wat hij natuurlijk ook een goed idee vond. De rest van de dag heeft hij als een hondje achter me aangelopen, zelfs toen ik met een paar andere mensen van het hostel voor een biertje naar de pub ging. Gelukkig wist ik dat hij de dag erna zou vertrekken. Na een slechte nacht in het hostel door het gesnurk van een van m'n kamergenoten, werd m'n dag weer een beetje opgevrolijkt door een Duitse jongen die net was aangekomen in het hostel. We besloten samen dingen te bezichtigen in de stad en dat was heel erg leuk en interessant. Derry heeft echt een heel erg boeiende geschiedenis aangezien het conflict tussen Noord-Ierland en Ierland er nog zo vers is. Omdat we de tijd uit het oog verloren waren, en er om half 4 's middags achter kwamen dat we eigenlijk best wel honger hadden omdat we nog geen middageten gehad hadden, besloten we dat we genoeg van Derry gezien hadden en hebben we de rest van de dag etend doorgebracht. In de avond kwam er nog een Amerikaanse jongen in het hostel en met z'n drieën hebben we 's avonds nog gezellig wat afsluitende biertjes gedaan in een traditionele Ierse pub met een Ierse liveband. Wetende dat m'n nacht toch al kort zou zijn, aangezien de taxi me om zes uur in de ochtend zou ophalen voor m'n vlucht van acht uur 's ochtends.

Eind goed al goed, ik ben inmiddels weer heel aangekomen in Chester en heb echt een super tijd gehad! Het is echt ongelooflijk hoe makkelijk je in aanspraak komt met mensen als je alleen reist. Ik zou het dan ook zeker aanraden aan mensen om het te doen, helemaal in Noord-Ierland, omdat de mensen er zo ongelooflijk aardig zijn. Ik ben benieuwd of er mensen überhaupt tot deze zin komen, aangezien m'n verslag echt veel langer is geworden dan eigenlijk te bedoeling, haha. Ik vond het in ieder geval al leuk om deze ervaring op te schrijven, aangezien ik het anders makkelijker vergeet en nu ga ik slapen.

Groetjes uit Chester, doeeei.